Arumugam książę indyjski

‘Arumugam’ to powieść misyjna opowiadająca o nawracaniu Hindusów na chrześcijaństwo. Powieść zaczyna się od sceny, w której śmiertelnie chory syn radży bezskutecznie jest leczony przez pogańskich lekarzy. Gdy stan jego zdaje się być beznadziejny, jeden z nich zwraca się do władcy tymi słowy: „Jeśli książę chcesz ocalić życie syna, przywołaj którego z chrześcijańskich kapłanów. - Jak to - odparł zdumiony radża - nawet wy, czciciele dawnych bóstw naszych, śmiecie mi radzić, abym szukał ratunku u wrogów mej wiary? Czyż Brama mnie za to nie ukarze? - Potężny władco - odpowiedział lekarz indyjski - spomiędzy wszystkich złych duchów, mających silną władzę i brojących złe na ziemi, jest zapewne wąż najzawziętszym nieprzyjacielem Bramy i jego wielbicieli. Biali przeto Bramini zachodu, którzy jedyni mają władzę nad wężem, nie mogą być nieprzyjaciółmi Bramy. Jeszcze raz ci przeto radzę, przywołaj jak najprędzej białego Bramina, jeśli nie chcesz, aby ci twój syn umarł skutkiem złości węża. - Niechże tak będzie - zawołał radża - zawołajcie białego Bramina”. A co było dalej czytelnik dowie się po przeczytaniu całej książeczki. Ów „biały bramin” to oczywiście katolicki misjonarz, o którego przygodach dowiemy się z rozdziałów: Choroba i powrót do zdrowia, Prośba Arumugama, Pięć lat pomiędzy chrześcijanami, Dobry uczynek i jego następstwa, List z Cejlonu, Pomiędzy bałwochwalcami, Nowa próba, Stanowcza godzina, Z nawałnicy do portu.