Współczesna strategia polityki pieniężnej w warunkach deflacji. Perspektywa Unii Europejskiej w XXI wieku

Podstawowym celem pracy jest ocena wpływu deflacji na kształt strategii polityki pieniężnej, zwłaszcza z perspektywy Unii Europejskiej w XXI w. Podjęto próbę oceny, w jaki sposób specyficzne uwarunkowania deflacyjne oddziałują na strategię polityki pieniężnej zarówno w ujęciu teoretycznym, jak i praktycznym oraz w odniesieniu do sfery celów, instrumentów, sposobu ich powiązania i w konsekwencji typu strategii. Na tym tle celem pracy jest także porównanie podstawowych typów strategii współczesnej polityki pieniężnej w obliczu uwarunkowań deflacyjnych i określenie pożądanego kształtu strategii, w tym propozycja koncepcji planu antydeflacyjnego.
W pierwszym rozdziale w sferze teoretycznej podjęto próbę określenia ram „makroekonomii deflacji”, analizując w pierwszej kolejności definicję deflacji oraz dalej specyficzne dla niej teorie i zjawiska, które determinują pomiar, przyczyny, kanały transmisji, skutki i rodzaje deflacji. W ten sposób uzyskano obraz uwarunkowań deflacyjnych. W drugim rozdziale w sferze teoretycznej podjęto próbę analizy wpływu uwarunkowań deflacyjnych na kształt strategii polityki pieniężnej. Na tym tle przedstawiono koncepcję planu antydeflacyjnego oraz porównano różne typy strategii polityki pieniężnej w obliczu deflacji. W trzecim rozdziale podjęto próbę diagnozy historycznych doświadczeń deflacyjnych. Rozważono w kolejności przypadki Stanów Zjednoczonych w warunkach wielkiego kryzysu, Szwecji w latach 20. i 30. XX w. oraz Japonii, począwszy od lat 90. XX w. W czwartym rozdziale ukazano współczesne doświadczenia z deflacją w Unii Europejskiej, definiując dolną cezurę czasową jako początek XXI w. W tym przypadku skupiono uwagę na sednie tematyki niniejszej pracy, czyli wpływie rozpatrywanych uwarunkowań na kształt strategii polityki pieniężnej. Po badaniach ogólnych i przekrojowych, odniesiono się do mieszanej strategii EBC oraz bezpośredniego celu inflacyjnego w Polsce.