Autotermiczna termofilna stabilizacja osadów ściekowych

Celem poznawczym niniejszego opracowania jest systematyzacja wiedzy dotyczącej procesu autotermicznej termofilnej stabilizacji osadów ściekowych, którą zrealizowano poprzez przedstawienie informacji fundamentalnych oraz omówienie specyficznych aspektów zastosowania procesu. Celem utylitarnym podjętych badań i rezultatów przedstawionych w tej pracy jest rozpoznanie zakresu zmienności wybranych wskaźników pozwalających na określenie stopnia stabilizacji i higienizacji osadów ściekowych poddanych procesowi ATSO. Ocenę przydatności analizowanych parametrów technologicznych w eksploatacji instalacji ATSO można uznać za pragmatyczny cel opracowania, który może posłużyć eksploatatorom do określenia realnych możliwości zmiany warunków pracy instalacji czy też opracowania strategii optymalizacji służącej zmniejszeniu zapotrzebowania energii.
Osiągnięcie przedstawionych celów umożliwił przyjęty zakres pracy obejmujący informacje na temat istniejącego stanu wiedzy o procesie autotermicznej termofilnej stabilizacji oraz jego technicznych rozwiązań. Dokonano przeglądu wdrożonych na terenie kraju instalacji ATSO. Omówiono elementy wyposażania instalacji oraz przyjęte rozwiązania gospodarki osadowej. Przedstawiono również wyniki badań realizowanych w tych obiektach i zaprezentowano ich analizę. Dokonany przegląd i ocena wyników badań służyły uświadomieniu, że zgodnie z założeniami zrównoważonego rozwoju, wytwarzane w omawianych oczyszczalniach ścieków osady ściekowe należy traktować jako źródło odzysku głównych składników pokarmowych roślin a nie jako odpad.